सहरमा गाउँ बाँचिरहेकी आमा

छुपुमा छुपु धानै र रोप्नु राम्दाली रुदुवाबालकैकालमा बे गरिदिए बैंसैमा बिधुवामाथि है माथि लेकैमा जाँदा क्यानक्याने कराउँथ्योहजुर र हामी सँगसँगै हुँदा डर सबै हराउँथ्योसबै छन् खुसी दिदी र बहिनी, मै परें फेला पोबाबाका आँखा फुटेका हुन् कि कर्मको खेला हो फाटेको सारी सात गाँठा पारी हिँड्दथें लाएरझरी न घाम गर्दथें काम आधा पेट खाएरमेला–पर्म वा गृह–कर्म, मसिनो स्वरमा–विरही भाकामा यो गीत गाउँथिन् मनोज गजुरेलकी आमा । मनोज सोचिबस्थे– आमाको जीवनमा गहिरो उदासी छ, बेचैनी छ, आँसु छ र उनी केवल दुःखहरूको भारी बोकिरहेकी छन् ।